' ഞാന്‍ ' എന്ന് പറയുന്നതിനോട് അയാള്‍ക് ഇപ്പോള്‍ പുച്ഛം തോന്നിത്തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഉണ്ടായിരുന്നു ഒരിക്കല്‍ എന്തൊക്കെയോ ആണെന്നുള്ള (അഹം)ഭാവം....തിരിച്ചരിവുണ്ടാവാന്‍ ബലി കൊടുക്കേണ്ടി വന്നു നൈമിഷികമായ ജീവിതത്തിന്റെ ബഹു ഭൂരിഭാഗവും...കൊഴിഞ്ഞു പോയ കാലങ്ങളെയോര്‍ത്ത് നഷ്ട ബോധം തോന്നുന്നു എന്ന് പറയുന്നതില്‍ കാര്യമില്ല എന്ന് അയാള്‍ക്കറിയാം, എങ്കിലും മാനസിക വ്യഥ കാരണം പറയാതിരിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല ........
ചെറുപ്പം മുതലേ എല്ലാവര്ക്കും അയാളെ വലിയ കാര്യമായിരുന്നു..(സ്വയം തോന്നിയതാണോ എന്നറിയില്ല) ഇപ്പോഴും വലിയ കാര്യമൊക്കെ തന്നെയാണ് കേട്ടോ..പക്ഷെ അയാളുടെ നിഷ്കളങ്കത എവിടെയോ കളഞ്ഞു പോയിരിക്കുന്നു...അത് കൊണ്ട് തന്നെ പൊതുജന സ്നേഹം കാപട്ട്യമാണെന്ന് തിരിച്ചറിവുണ്ടായിരിക്കുന്നു. (അതങ്ങനെയാണ്..നമ്മുടെ നിഷ്കളങ്കത പല വാസ്തവങ്ങളും നമ്മില്‍ നിന്ന് മറക്കുന്നു)..അമ്മയുടെ മുലപ്പാല്‍ പോലും പിന്നീട് തിരിച്ചു നല്‍കാനുള്ള പലതിന്റെയും അഡ്വാന്‍സ്‌ ആണെന്നാണ്‌ ഇപ്പോള്‍ തോന്നുന്നത്..ജീവിതാനുഭവം അയാളെ കൊണ്ട് അങ്ങനെ ചിന്ധിപ്പിച്ചതായിരിക്കാം..(അത് യാഥാര്‍ത്തമല്ലെങ്കില്‍ പോലും..)
സൗഹ്രദങ്ങള്‍ ചൂഷണങ്ങള്‍ക്ക് വിധേയമാക്കപ്പെട്ടപ്പോള്‍, ചൂഷകര്‍ മാറി വന്നപ്പോള്‍ അയാള്‍ക് ഒന്നും തന്നെ ചെയ്യാനുണ്ടായിരുന്നില്ല...വിധേയനായി നില്‍ക്കുക മാത്രം...ഒരു പക്ഷെ അയാളുടെ പരാചയത്തിന്റെ ഹേതുവും ഇതായിരിക്കാം, "അല്ല, ഇല്ല" എന്നീ വാക്കുകള്‍ അയാള്‍ ശീലിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു....അത് കൊണ്ട് തന്നെ അയാളുടെ പല സ്വപ്നങ്ങളും വെറും മനക്കോട്ടകളായി മറ്റാര്‍ക്കൊക്കെയോ വേണ്ടി ആരും എത്തിച്ചേരാന്‍ ഇടയില്ലാത്ത തമസ്സിന്‍റെ കാണാകയത്തില്‍ നിത്യ നിദ്ര പ്രാപിച്ചു .....
നഷ്ടപ്പെട്ടതിന്റെ കണക്കെടുപ്പ് നടത്തിയാല്‍ ഓര്‍മ്മ വച്ച കാലം മുതലുള്ള പലസ്വപ്നങ്ങളില്‍ തുടങ്ങി , ആഗ്രഹിച്ച വിദ്യാലയം, ഏറെ താല്പര്യപ്പെട്ട ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസം , മനസ്സ് കൊണ്ട് തൃപ്തിപ്പെട്ട പ്രണയിനി, വന്ജനയറിയാത്ത നിഷ്കളങ്കത, അങ്ങനെ നീണ്ടു പോകുന്നു കണക്കുകള്‍ ...പ്രേരണ കാരണം നിഷിദ്ധമായത് അനുവദനീയമാക്കിയും, അനുവദനീയമായത് പുറം കാലു കൊണ്ട് തട്ടിയകറ്റിയും വഴിവിട്ടു ജീവിതം നയിച്ചപ്പോള്‍ അയാള്‍ അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവണം ജീവിത വിശുദ്ധിയുടെ കണ്ണീര്‍ തുള്ളികള്‍ ധരയാവുന്നത് .....
അയാള്‍ ഇന്ന് സ്വപ്നം കാണാറില്ല, അയാള്‍ ജീവിക്കുകയാണ് ഭൂത കാലത്തിന്‍റെ നഷ്ടങ്ങളെ പഴിച്ച് ഭാവിയുടെ അനന്തതയിലേക്കുള്ള യാത്രയ്ക്ക് വല്ലതും സ്വരൂപിക്കാന്‍ വേണ്ടി വര്‍ത്തമാനം ക്രിയാത്മകമാക്കിക്കൊണ്ട് ......ഇന്ന് അയാള്‍ക്കറിയാം..തന്‍റെ ജീവിതത്തെ മരുഭൂമിയാക്കാനിടയായ നിഷേധത്തിന്റെ രണ്ടു വാക്കുകള്‍.. "അല്ല...ഇല്ല...."
സൗഹ്രദങ്ങള്‍ ചൂഷണങ്ങള്‍ക്ക് വിധേയമാക്കപ്പെട്ടപ്പോള്‍, ചൂഷകര്‍ മാറി വന്നപ്പോള്‍ അയാള്‍ക് ഒന്നും തന്നെ ചെയ്യാനുണ്ടായിരുന്നില്ല...വിധേയനായി നില്‍ക്കുക മാത്രം...ഒരു പക്ഷെ അയാളുടെ പരാചയത്തിന്റെ ഹേതുവും ഇതായിരിക്കാം, "അല്ല, ഇല്ല" എന്നീ വാക്കുകള്‍ അയാള്‍ ശീലിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു....അത് കൊണ്ട് തന്നെ അയാളുടെ പല സ്വപ്നങ്ങളും വെറും മനക്കോട്ടകളായി മറ്റാര്‍ക്കൊക്കെയോ വേണ്ടി ആരും എത്തിച്ചേരാന്‍ ഇടയില്ലാത്ത തമസ്സിന്‍റെ കാണാകയത്തില്‍ നിത്യ നിദ്ര പ്രാപിച്ചു .....
നഷ്ടപ്പെട്ടതിന്റെ കണക്കെടുപ്പ് നടത്തിയാല്‍ ഓര്‍മ്മ വച്ച കാലം മുതലുള്ള പലസ്വപ്നങ്ങളില്‍ തുടങ്ങി , ആഗ്രഹിച്ച വിദ്യാലയം, ഏറെ താല്പര്യപ്പെട്ട ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസം , മനസ്സ് കൊണ്ട് തൃപ്തിപ്പെട്ട പ്രണയിനി, വന്ജനയറിയാത്ത നിഷ്കളങ്കത, അങ്ങനെ നീണ്ടു പോകുന്നു കണക്കുകള്‍ ...പ്രേരണ കാരണം നിഷിദ്ധമായത് അനുവദനീയമാക്കിയും, അനുവദനീയമായത് പുറം കാലു കൊണ്ട് തട്ടിയകറ്റിയും വഴിവിട്ടു ജീവിതം നയിച്ചപ്പോള്‍ അയാള്‍ അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവണം ജീവിത വിശുദ്ധിയുടെ കണ്ണീര്‍ തുള്ളികള്‍ ധരയാവുന്നത് .....
അയാള്‍ ഇന്ന് സ്വപ്നം കാണാറില്ല, അയാള്‍ ജീവിക്കുകയാണ് ഭൂത കാലത്തിന്‍റെ നഷ്ടങ്ങളെ പഴിച്ച് ഭാവിയുടെ അനന്തതയിലേക്കുള്ള യാത്രയ്ക്ക് വല്ലതും സ്വരൂപിക്കാന്‍ വേണ്ടി വര്‍ത്തമാനം ക്രിയാത്മകമാക്കിക്കൊണ്ട് ......ഇന്ന് അയാള്‍ക്കറിയാം..തന്‍റെ ജീവിതത്തെ മരുഭൂമിയാക്കാനിടയായ നിഷേധത്തിന്റെ രണ്ടു വാക്കുകള്‍.. "അല്ല...ഇല്ല...."
